Na de wanprestatie van afgelopen weekend is het altijd fijn om snel weer revanche te kunnen nemen. Kunstgras zeker niet onze favoriet, maar gezien de overvloedige regenval nu geen risico op brandwonden en ander ongemak. Uit naar Uden. Team dat bij het tweede is ingedeeld en in de eerste wedstrijd de mannen van het tweede een hartelijk welkom in de 5de klasse gaf. 1-6. Daarbij aangetekend dat chef abwehr Luuk G al relatief vroeg de strijd moest staken. Een bepalende positie in het veld en dat hebben we vandaag ook gezien. Oud gediende Koen Cornelissen, nog immer actief bij de 35+ van stal gehaald. Doordeweekse wedstrijden staan garant voor veel afmeldingen dus top Corry. Tevens Erik \"het maakt me niet uit hoe beroerd het weer is\" Broeren en jeugdspeler Tim van Es om met 16 man op stap te kunnen. Wetende dat de tegenstander al wat langer op voetballen zit en vorig jaar de halve finale van de beker gehaald heeft, geen eenvoudige opgave.
Kwart over 6 verzamelen, half 8 ballen. Dat is bekervoetbal in zijn mooiste en tevens verschrikkelijkste verschijning. Echter edoch door alle inhaalwedstrijden voor de competitie weinig andere mogelijkheden.
De wedstrijd dan. Onder het oog van toch nog 7 toeschouwers in de stromende regen een waar schaakspel dat zich ontspon. UDI dat via vlot combinatiespel de blauwwitte muur wilde slechten, maar die stond top. Het centrale duo ondersteund door beide backs en de voor gelegenheid twee centrale middenvelders zaten er kort op. De rest van het team ging daar in mee. Weliswaar veel balbezit voor de in semi tricolore getooide thuisploeg. Gevaarlijk niet bepaald. Daarom toch nog teleurstellend de 1-0. Een mooie combinatie en net even een man uit het oog verloren. Kan gebeuren. Tot de rust niets noemenswaardig te vermelden anders dat de regen gestaag de spelers van beide teams, het arbitrale trio, de 7 toeschouwers teisterde. Bidons hoefden niet gebruikt te worden. Luttele seconden met de mond open richting hemel was genoeg om vocht binnen te krijgen.
Rust. Thee uit een ouderwetse theekransje, veel suiker, weinig temperatuur, maar ach. Dat kan gebeuren op een doordeweekse dinsdag.
Tweede helft. Vrijwel identiek spelbeeld, maar de blauwwitte mannen speelden met passie en daarmee nog immer de kans op een resultaat in stand houdend.
Een kopie van het doelpunt uit de eerste helft. Eén moment van onachtzaamheid en 2-0 op het spreekwoordelijke scorebord.
Zonde en daarmee onszelf in een perikelen situatie gebracht. Wat te doen. Doorspelen of toch nu al meer risico nemen.
Gelukkig was daar Steef. In de eerste helft nog 15 minuten met maar 1 lens in gespeeld, die een terugspeel pardoes in de voeten van een Udinees schuift. 3-0.
Daarna om toch de eretreffer te kunnen bewerkstelligen meer risico's genomen. Dat het 5-0 werd doet dan ook niet meer terzake. Einde match en daarmee ook einde bekeravontuur. Wat begon als een aantal lekkere oefenwedstrijden voor de competitie is nu voorbij. Leuke tegenstander, die en passant nog even complimenten uitdeelde. Moeilijkere tegenstander dan het tweede. Print die maar uit Joris. Kan jullie wellicht nog wat motivatie opleveren voor de uitwedstrijd 😉